Review the narrative time in the memory of Da According to Gerard Genet's theory

Document Type : Research Paper

Authors

1 MA in Persian Language and Literature, Isfahan University

2 Assistant Professor of Persian Language and Literature, Kharazmi University

Abstract

The two effective elements of the plot and time are integral parts of stories and they play significant roles in the narrative. Each story is based on some events that the author has chosen according to a special timeline; if the element of time is not observed in narratives, we encounter a set of events whose coherent narration by the author and coherent reception by the reader prove to be impossible. Gerard Genette is a structuralist theoretician who has presented comprehensive discussions about the issue of time in narrative in three aspects of “order, continuation and frequency.” Based on Genette’s theories, this study tries to show that the element of time is the most important element in the biography “Da.” Narrated by Seyyedeh Zahra Hosseini and edited by Seyyedeh Azam Hosseini, “Da” is one of the contemporary works in the field of resistance literature which deals with the subject of war. The most prominent narrative feature of this novel is the use of time as a retrospective element and the fact that events are narrated according to their time of occurrence. The primary focus and descriptions of “Da” is related to the main event (war). When it is discussed, the time of the story is negatively accelerated so that the reader does not understand the passage of time. All these features, in addition to making the narrative interesting for readers, mainly keep the documentary nature of the work.

Highlights

  1. اخوت، ا. (1392). دستور زبان فارسی. اصفهان: فردا.
  2. برتنس، ی. و. (1383). مبانی نظریه ادبی. ترجمۀ محمدرضا ابوالقاسمی. تهران: ماهی.
  3. تولان، م. (1386). روایت‌شناسی (درآمدی زبانشناختی‌انتقادی). ترجمۀ فاطمه علوی و فاطمه نعمتی. تهران: سمت.

حری، ا. (1387). رویکرد روایت‌شناختی به قصص قرآنی. فصلنامۀ نقد ادبی، ۱(2)، ۱۲۲-۸۳.

  1. حسینی، س. ز. (1387). دا، چ73، تهران: سوره.
  2. راغب، م. (1391). دانشنامه روایت‌شناسی. ترجمۀ ثمین اسپرغم، فهیمه تسلی‌بخش و دیگران. تهران: علم.
  3. ریمون کنان، ش. (1387). روایت داستانی: بوطیقای معاصر. ترجمۀ ابوالفضل حری. تهران: نیلوفر.
  1. شاکری، ج. و رمشکی، س. (1394). بررسی مؤلفه‌های زمان روایی در رمان جزیره  سرگردانی و ساربان سرگردان سیمین دانشور. مجله ادبیات پارسی معاصر، 3، 89 -111.
  2. شکری، ی. (1395). ساختار روایت در داستان شیخ صنعان براساس نظریه ژرار ژنت. مجله مطالعات زبانی بلاغی، 13، 117-138.
  3. صالحی، پ. (1394). نگرشی تحلیلی بر سرعت روایت در رمان‌های جای خالی سلوچ و موسم الهجرة إلی الشمال، با تکیه بر نظریه روایت‌شناسی ژرار ژنت. مجله متن‌پژوهی ادبی، 66، 37-64.
  4. عباسی، ر. و حامد سقایان، م. (1395). بررسی عنصر زمان از منظر روایت‌شناسی در طرح قصص سوره کهف. مجله پژوهش‌نامه قرآن و حدیث، 19، 92-106.
  5. لوته، ی. (1386). مقدمه‌ای بر روایت در ادبیات سینما. ترجمۀ امید نیک، تهران: مینوی خرد.
  6. مکوئیلان، م. (1388). گزیده مقالات روایت. ترجمۀ فتاح محمدی. تهران: مینوی خرد.
  1. قاسمی‌پور، ق. (1386). زمان و روایت. فصلنامۀ نقد ادبی، ۱(2)، تابستان، ۱۴۲-۱۲۳.
  1. نظری چروده، م. و دیگران (1396). بررسی زمان در حکایت‌های کلیله و دمنه براساس نظریه زمان در روایت. مجله زبان و ادب فارسی، 236، 217-236.
  2. برجی‌خانی، م. و نیک‌منش، م. (۱۳۹۲). تجلی نوشتار زنانه در کتاب دا. زبان‌پژوهی،۴(۸).
  3. Toolan, M.j. (2001) Narrative:A Critical Linguistic Introuduction. 2nd  edition London.
  4. Encyclopedia of Narrative Throry (2008). London and New York: Routledge.

 

 

 

Keywords